Tweede Iraans Cultureel Festival in Utrecht

Leili Nahidiazar draagt een gedicht voor van Saadi, een klassieke Perzische dichter uit de 13e eeuw.

Ik word verteerd door een dorst, breng mij dat water, o schenker.
Lest eerst mijn dorst, en geef het daarna aan de anderen.
Ik hield eerst van de zoete dromen,
Maar sinds ik van mijn geliefde gescheiden ben, kan ik niet meer slapen.
Niemand kent de waarde van ware liefde zoals ik,
Alleen een vis op het droge weet wat water betekent!
Eerst dacht ik dat verliefd zijn was als staan in ondiep water: met wat moeite zou ik mezelf kunnen redden.
Maar ik had het mis! Ik bevind mij in een eindeloze zee!
Iemand gaf mij raad: "Sa’di! Je lijdt onder de liefde, blijf dan uit haar buurt."
O, blinde man! Denk je dat ík naar haar toe ga? Zíj is het die aan de haak trekt!